నేను చూశాను !
ఒక నిస్తేజమైన ఆలోచన
మస్తిష్కంలో జనించినపుడు
మనోకుడ్యాల్లో ఉత్ఫన్నమయ్యే
వెలుగు రేఖలు మసకబారడాన్ని...
నేను విన్నాను !
ఒక ఉత్తేజమైన పగటికల
ఉవ్వెత్తున ఎగసినపుడు
కంటి పొరల్లో అలికిడయ్యే
నిశ్శబ్ధ కాంక్షల కోలాహలాన్ని...
నేను స్పృశించాను !
ఒక సమ్మోహన వీచిక
గంభీరంగా వాలినపుడు
బాహ్యాంతరాల్లో భారమయ్యే
నిభిడీకృత బహు భావాలని...
ఇప్పుడు
చూడటానికి
ఏ దృశ్యం కనిపించడంలేదు
మసక మబ్బులో
మెరిసే మిణుగుర్లు తప్ప !
వినడానికి
ఏ శబ్ధం కర్ణబేరిని తాడంలేదు
గుండెలో అలజడయ్యే
నిర్మానుష ఘోష తప్ప !
స్పృశించడానికి
ఏ అణువూ మిగలడంలేదు
శున్యమైన మనస్సాక్షితో
శాస్విత కౌగిలి తప్ప !
ఇన్ని చూసావు కదా వినో ఏం చేయలేదు కదా అందుకే ఇంకేం కనిపించిమాత్రం ఏం లాభమని కనబడలేదు అనుకుంటాను. :-) సరదాకి అన్నాను చాలా బాగుంది వినోద్
ReplyDeleteఇప్పుడిలా నేను ...
ReplyDeleteమంచి భావాత్మకమైన కవిత ఇది .
నాకు బాగా నచ్చిన కవిత ఇది
" స్పృశించడానికి
ఏ అణువూ మిగలడంలేదు
శున్యమైన మనస్సాక్షితో
శాస్విత కౌగిలి తప్ప ! "
ఎంతటి పరిపక్వం నీలో .
మంచి కవితనందించినందుకు
అభినందనలు వినోద్
*శ్రీపాద