వి'చిత్ర రాజీ'వం! | కథానిక

My Second Story :
(సహానుభూతికి లోనై రాసుకున్న కథానిక)

'అయ్యో!
ఆయామ్ సో సారీ వే రాజీ మర్చిపోయా...
రేపు తప్పకుండా వస్తాగా.'

'నీ మొహం సారీ..
రేపే వెళదాంలే...
అయినా మించిపోయింది ఏం ఉంది?
లైఫ్ సర్టిఫికెట్ ఇవ్వడానికి ఇంకా నెల టైం ఉంది కదా?'

'ఇదేం విచిత్రమో...
మనం బ్రతికున్నామని ఎవడో సర్టిఫై చేస్తే గానీ పెన్షన్ రాని బ్రతుకులా మనవి?'

' అబ్బా... ఈ రూల్స్ గురించి తెలిసిందే కదా!!
ఇన్నేళ్లు గవర్నమెంట్ జాబ్ వెలగబెట్టాం..
ఆమాత్రం సహనం ఉండొద్దా ఏంటి?
సరేగానీ చిత్రా, ఏంటే విశేషాలు?
అంత అర్జెంట్ పని ఏంటో ఇవాళ...'

'అదేం లేదే...
షాపింగ్ కి వెళ్తున్నా. కొన్ని బుక్స్ కొనుక్కోవాలి. నెక్స్ట్ వీక్లో మా నాని గాడి బర్త్డే.  ప్రతి సంవత్సరం ఒక బుక్ ప్రెసెంట్ చేస్తాను. నీకు తెలుసు కదవే.
ఈ మధ్య నాకూ పొద్దుపోవడంలేదు.
మన ట్రెండుకు తగిన పాత పుస్తకాలు దొరుకుతాయేమోనని కోటి సండే మార్కెట్ కి వెళ్తున్నా..'

'వామ్మో... నీకు పుస్తకాలు చదివే ఓపిక కూడానా? నాకైతే ఈ గని గాడు ఊపిరి ఆడనివ్వడంలేదు. అదేవే మా రెండో అమ్మాయి పిల్లాడు.
ఇంతకీ ఎప్పుడొస్తాడు మీ నాని?
పెళ్లి అయినప్పటినుంచి పత్తా లేకుండా పోయాడు? వెదవఖానా'

'అదేం లేదు వే....
వాడూ బిజీలో ఉన్నాడు! ఇప్పుడే కదా ప్రపంచాన్ని ఈదడం స్టార్ట్ చేసాడు.
ఢిల్లీలో ఫ్లాట్ కొంటున్నాడు.
అక్కడే సెటిల్ అవుతున్నాడు'

'అదేంటే?
మరి నువ్వొక్కదానివే ఇక్కడ ఎలా?
సంవత్సరం తర్వాత ఇక్కడే ఏదో కంపెనీలో జాబ్ చూస్కుంటా అన్నాడాని చెప్పావు...
కోడలు కూడా సాఫ్ట్ వేరే కదే?
హైదరాబాదులో లేని ఉద్యోగాలా??
సంపాదించలేని జీతాలా??'

'ఎమోలే! రాజీ...
నాకు ఈ సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగాల గురించి తెలీదు.
వాడికి మాత్రం ఇక్కడ ఉండాలని ఉండదా ఏంటి?
అంతకు కాకపోతే నేనే అక్కడ ఉండిపోతా...
ఎప్పుడూ పిలుస్తూనే ఉంటాడు పాపం.
నేనే వెళ్లడం లేదు.'

'నాకొక డౌటు..
ఎప్పుడూ పుస్తకమే గిఫ్ట్ గా ఇస్తావు.
ఎందుకో? తెలుసుకోవచ్చా మేడం?'

'అదేం లేదు వే. ఏదో నా జ్ఞాపకంగా అంతే!
నేను వాడితో లేకపోయినా వాడు ఈ పుస్తకాల్లో... ఇందులో తెలుసుకునే నాలెడ్జ్ లో అయినా నన్ను చూసుకుంటాడని. అమ్మగా ఆప్యాయతతో చేసిన సంతకంతో ఉన్న బుక్స్ వాడి జీవితానికి ఏదొరకంగా ఉపయోగపడతాయేమో అని అంతే!
ఇంకేం ఇవ్వగలను వాడికి?
వాళ్ల నాన్న పోయినప్పటినుంచీ వాణ్ణీ ఈ స్థాయికి తీసుకు రావడానికే నా జీవితం అంతా అయిపోయింది'

'డోంట్ గో మాడ్ బేబీ!
నా మూడ్ మార్చమాకు.
సెంటిమెంట్లు పక్కన బెట్టి, ముందు షాపింగ్ కి వెళ్లమ్మా.... బుజ్జి...
జాగ్రత్త! అసలే ట్రాఫిక్ ఎక్కువ ఈ టైంలో...'

అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది రాజీ. ఫోన్లో స్క్రీన్ సేవర్ గా మనవడు 'గని' ఫోటో చూస్తూ ఏడుస్తోంది.

ఆరోజు గని రెండో పుట్టినరోజు. ఇంట్లో అందరూ ఫంక్షన్ హాల్ కి వెళ్లారు. రాజీ మాత్రం కొడలితో మనస్పర్థల వల్ల వెళ్ళలేదు. కొడుకు కూడా పెద్దగా బలవంతపెట్టలేదు రమ్మని.

* * *

మనసులో ఏవో ఆలోచనలు, అంతర్మధనంతో ఆక్టివా తీసి కోటీ బయలుదేరింది చిత్ర.

ఏంటి నా బ్రతుకు?
ఎందుకు ఇలా ఏకాకిలా ఉన్నాను?
దీనిబదులు చావడం మేలు..
అసలు బ్రతికి ఇంకేం ఉద్ధరించాలి?
నేనెందుకు బ్రతకాలి అసలు???

ఆ రాజీ చూడు.. ఎంత హ్యాపీగా ఉందో...పిల్లా జల్లా మనవళ్లతో....
ఏ పాపం చేసుంటానో నేను?
నిజమే! ఏదో చేసే ఉంటాను.
లేకపోతే ఈ ఖర్మ ఎందుకు నాకు?
అయినా నానీ కోసం ఏడవడం తప్పా?
కన్న కొడుకును తేరిపారా చూడాలి అనుకోవడం కూడా తప్పేనా??
ఏమో... నాదే తప్పు అనుకుంటాను.
అవును... నాదే తప్పు.#%^##!!?!
అసలు ఎవరిమీదా ఆశలు పెట్టుకోకుండా ఒక్కదాన్నే బ్రతకాలి.
హుందాగా... దర్జాగా... బ్రతికి చూపించాలి. 
బ్రతికి ఎవరికి చూపించాలి?
చూపించి ఏం సాధించాలి?
నా నానీ కోసం... బ్రతకాలి...
అయినా ఎందుకో..
నా నానీ కోసం ప్రాణం పీకుతోంది.
వాడు సంవత్సరం లో ఒక్కసారి కూడా రాలేదు.
ఏమో.. వాడికి ఎన్ని కష్టాలున్నాయో?!
పాపం వాడు... అమ్మను వదిలి దూరంగా ఎలా ఉన్నాడో ఎంటో..
ఒట్టి అమాయకుడు.
ఎలాగూ వారం రోజుల్లో నేనే వెళుతున్నా కదా సర్ప్రైజ్ గా...

హమ్మయ్య... కోటీ వచ్చేసింది....
ఫుట్పాతులన్నీ పుస్తకాల పరిమళాలతో అలంకరించబడి ఉన్నాయి.
నేనే ఏ పరిమళం లేకుండా మడిచి పడేసిన పేపర్ ఉండలాగా ఉన్నాను...

ఫుట్పాత్ వెనుక ఉన్న పబ్లిషింగ్ హౌస్ లోకివెళ్లింది చిత్ర.

***

'రండి మేడం.. ఎలా ఉన్నారు? మీరు చెప్పిన బుక్ తెప్పించామండి. ఎంతో కష్టపడితే కానీ దొరకలేదండీ నమ్ముతారో లేదో '

'చాలా థ్యాంక్స్ అండి. దీనికి రివ్యూస్ బావున్నాయి అంట కదా? ఆన్లైన్లో కూడా దొరకడం లేదంట కదా. మా ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది ట్రై చేశారు'

' మరి 'పాలో కోయిలో అంటే మాటలా?  ప్రపంచంలో హాట్ కేకుల్లా అమ్ముడుబోతున్న పుస్తకం అది. కానీ మీకోకటి చెప్పనా? మన తెలుగు రచయిత 'త్రిపురనేని గోపిచంద్' సేమ్ టు సేమ్ ఇదే థీమ్ తో ఎప్పుడో 60 ఏళ్ల ముందే రాశాడండి ఇలాంటి బుక్. ఇదిగో ఇది కూడా చూడండి'

'ఓహ్... అవునా. ఎంతైనా మనోళ్లు చాలా అడ్వాన్స్ గా ఉన్నారే. థాంక్స్ అండి. ఇంక బయలుదేరతాను'

'నమస్తే మేడం'

***

అప్పట్లో చిత్ర పుస్తకాల పురుగు. పుస్తకాలే ఆమె ఒంటరి జీవితాన్ని నడిపించాయి. ఎన్నో కష్టనష్టాలను ఓర్చి ఈ స్థాయికి రావడానికి పరోక్షంగా ఈ అక్షరాలే కారణం. ప్రపంచాన్ని, దాని పార్శ్వాలను తన జీవితంలో దగ్గరగా అనుభవించింది. జీవితానుభవంలో పుస్తకాలు నేర్పించిన అక్షర జ్ఞానమే చిత్రను ఇంకా నడిపిస్తూనే ఉంది.

చిత్ర అలా ఫుట్పాత్ పై ఉన్న పుస్తకాలు చూస్తూ నడుస్తూఉంది. సడెన్ గా ఒక పుస్తకం చిత్రని జ్ఞాపకాల వలయంలో బంధించింది. వెంటనే దాన్ని అందుకొని పేపర్ తిప్పింది. ఒక్క క్షణం చిత్ర నిర్ఘాంతపోయింది. మొహంలో చుక్క నీరులేదు. పుస్తకం జారి పడిపోయింది. ఆమె మాత్రం ఇంకా పడిపోలేదు.

ఆ పుస్తకం మొదటి పేజీలో ఉన్న సంతకం తనదే! రెండేళ్ల క్రితం నాని బర్త్ డే కి గిఫ్ట్ గా ఇచ్చిన బుక్ బుచ్చిబాబు రాసిన - చివరకు మిగిలేది.....

హృదయద్రవం!!

నాలో యే మనిషి
రాగంగా ధ్వనిస్తున్నాడో
నాలో యే ఋషి
మోనంగా ధ్యానిస్తున్నాడో
తెలుసుకుందామనీ కలుసుకుందామనీ...
సంశయం వద్దనుకుంటూ
మస్తిష్కపు తలుపులు బద్దలుకొడితే
చప్పున ఎగసిపడే మదినిప్పుల ఉప్పెనతో
కాగే ఈ దేహమంతా ఛిద్రమైన గాయాల్లోంచి
కారే హృదయ ద్రవంతో భద్రంగానే ఉందనిపిస్తోంది...
మార్కెట్టు ప్రపంచపు బడబాగ్నిలో
తట్టుకోవాలంటే.. గిట్టుబాటుకావాలంటే...
ఈ సందేహ దేహాన్నీ... దానిలో ప్రవహించే
ఈ కరుకుదనపు హృదయద్రవాన్నీ...
కనిపించే మరమనిషిగా
కనిపించని తెరచాటు ఋషిగా
మండించి మరిగిస్తూనే ఉండాలి...
కనీసం మరణించేదాకైనా!

ప్రాపంచికం!!


ఎందుకో ఈ ప్రపంచం
నీది నాదీ కాదనిపిస్తోంది...
నాల్కలపై కొన్ని రంగులు అద్దుకొని
పెద్ద పెద్ద ప్రవచనాలతో గద్దించే
రంగురంగుల మనుషుల అద్దెకుటీరమనిపిస్తోంది...
రక్తాన్ని..చెమటనీ..మెదళ్లనీ ఓపిగ్గా ఒంపి
బ్రతుకునిచ్చిన నేల దాహాన్ని తీరుస్తున్న
అసలైన యజమానుల స్మశానవాటికనిపిస్తోంది...
ఎందుకో ఈ ప్రపంచం
పొడిబారిన ఏడారుల్లో
అందంగా కనిపించే త్రాచుపాముల గుట్టలా...
మందుపెట్టి ఆకట్టుకునేలా పేర్చబడ్డ
పచ్చి మావిడిపళ్ల బుట్టలా...
ఎప్పుడు తెగిపోతుందో తెలియని
ఆహ్లాదకరమైన నిండు చెరువు గట్టులా...
అప్పుడే చీకటిని దాటుకుని వెలుగులోకి వచ్చిన
నీ నా కళ్ళకి చాలా నచ్చేట్లు కనిపిస్తోంది...
నిజానికి ఈ ప్రపంచం
నిన్నూ నన్నూ రంజింపజేయడానికి
ఎంతో కష్టపడుతూ అందమైన వినాశనానికి
ఆతృతతో దారులు పరుస్తోందో
ఒక్కసారి తనివితీరా చూడవూ....

ప్రణయస్థలి...


నీ మెడవొంపుల్లో దాచుకున్న
నా ముఖాన్ని తమకంతో చూడలేక
నుదుటిపైనుంచి జారిపడ్డ శ్రమ బిందువులని
పెదాలతో ప్రేమగా మాయం చేశాక....
సరస సతతహరితారణ్యంలో
మధుర జ్ఞాపకాల పొదల్లో వికసించిన
మన గరికపచ్చ ప్రేమని కిటికీ అద్దంలోంచి తొంగిచూసి
ఒక పిట్ట రోజూ ఎత్తుకెళ్లి గూడు కట్టుకున్నాక....
శ్రమైక జీవన సౌందర్యం అంటూ
దేహపు ఆకాశాన్ని తవ్వి సముద్రంలో పారబోయించి
నీరంతా ఇంకిపోయి పొడిబారిన పెదాలకు
రవంత ఎంగిలి తుంపర్లతో తడిపి
చిందరవందరగా చెరిగిన జట్టులో
నీ మునివేళ్ళను నాగళ్లుగా విసిరి సేదతీర్చాక...
యెద వ్యధను కన్నీళ్ళలో దాస్తూ
మమకారాన్ని చిరునవ్వుతో మోస్తూ
మురిపెంగా నీ ఎదపై వాలనిస్తావు...
అర్థంకాని జీవితపు పరిమళాన్ని
వొక్క వుదుటున పరిచయం చేసి
అసంకల్పితంగా రణస్థలం నుంచి వెళ్లిపోతావు చూడూ...
నీది యే యుద్దనీతి???
ఇంతకీ నేను ఓడినట్లా? గెలిచినట్లా??

వలపు హర్మ్యం!


సాంత్వన కోరుకోనిదే
జీవితపు చెట్టుకు ప్రేమైనా పూయదని
నడుస్తూ పలకరించే కాలం ఎందుకో హెచ్చరిస్తోంది...
మునుపటి ఉత్సాహం లేకపోతే
అనుక్షణం పెనవేసిన అనుబంధపు తీగలు
తరువునైనా విడిచిపెట్టునని చిరుగాలి సూచిస్తోంది....
ఒదార్పునీయని కోయిల గేయాలు
వలపు పునాదుల్ని పెకళించివేయునని
భారమెరిగిన చిగురువసంతపు మాటలు చలింపజేస్తోంది....  
వలపు హర్మ్యాలు ఉత్కృష్టమయ్యేకొద్దీ
తెలియని వేదనంతా వేదాంతమై
వడి కోల్పోతున్న హృదయానికి అర్థంకాకున్నది...

స్వేచ్ఛానురక్తి!

గాలి తరగల్లో 
చావూ బ్రతుకులనే
అప్రయత్న బిందువుల మధ్య
సరళహారాత్మక చలనంలా
ఊగిసలాడే జీవితానికి
ఎన్నెన్ని ఆంక్షలో...
న్యాయనికీ నిజానికి ఏర్పడ్డ అగాధాల మధ్య
బద్ధలయ్యే హక్కుల కోసం
హార్ట్ బీట్స్ లో కొన్ని టెక్టోనిక్ ప్లేట్స్
సృష్టించే ప్రకంపనల చీలిక దారుల్లో
నా స్వేచ్ఛకు రంగులద్దుకుంటూ
ఒక్కో బంధనాన్ని జారవిడచాలనిపిస్తుంది..
పుట్టగానే వో మతం రంగు పులిమేసి
కులం టాగ్ లైన్ తగిలించి
వో బలవంతపు బానిసత్వంలో నెట్టేసిన
యీ సోకాల్డ్ సాంప్రదాయ సమాజాన్ని
దాన్నుంచి బయటపడలేని అల్పజీవుల
జ్ఞానరహిత్యాన్ని దాటేసుకుంటూ
వో బుద్ధిజీవుడిలా వో విశ్వమానవుడిలా మారడానికి
కొన్ని సంభావ్యతలు లెక్కలేసుకుంటూ
మానవత్వం ధ్వనించే మార్గాన సాగే యీ నడక
యే మిల్కీ వే లో కలుస్తుందో....వో విష్వక్సేనుడా!
Pic: పికాసో

ప్రపంచ వచనం!



నిన్ను గాఢంగా ముద్దాడాలనిపించినపుడల్లా
యీ గులాబీ రేకులను అలా తుంచిపడేస్తూ
పూలపట్ల పరుషంగా పౌరుషాన్ని ప్రదర్శిస్తుంటాను
నాకు తెలుసు
యీ పూలను కొమ్మ నుంచి తెంపితే 
నీకు ఇష్టం ఉండదు... 
నా బ్లాక్మైల్ విరహాన్ని బ్లాక్ చేస్తూ
గెలాక్సీలు దాటే ఫ్రీక్వెన్సీలో 
బిగుతైన కౌగిలింత కాసేపు...
అంతకన్నా బిగుతుగా పెదాలతో 
చిలిపి చుంబనం ఇంకాసేపు 
కనీసం జీవితపు మొదళ్ళు తెలుసుకునేలోపైనా
నీ మొత్తాన్ని నన్ను అర్థంచేసుకునేలా
నన్ను చిన్నగా నీలో వొంపేసుకో...
వయసు మంటల్ని ఆర్పుతానని 
విరహాల వంటల్లో
మమతల మసాలా కలిపి
వలపు తాళింపులు వడ్డించావు...
ప్రేమలో యిన్నిన్ని ప్రవచనాలు వల్లించావు కదా
వో ప్రపంచ వచనం ఏదైనా కొత్తగా చెప్పవూ...
జీవితాన్ని ఇంకాస్త అర్థం చేసుకుంటాను...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...