వి'చిత్ర రాజీ'వం! | కథానిక

My Second Story :
(సహానుభూతికి లోనై రాసుకున్న కథానిక)

'అయ్యో!
ఆయామ్ సో సారీ వే రాజీ మర్చిపోయా...
రేపు తప్పకుండా వస్తాగా.'

'నీ మొహం సారీ..
రేపే వెళదాంలే...
అయినా మించిపోయింది ఏం ఉంది?
లైఫ్ సర్టిఫికెట్ ఇవ్వడానికి ఇంకా నెల టైం ఉంది కదా?'

'ఇదేం విచిత్రమో...
మనం బ్రతికున్నామని ఎవడో సర్టిఫై చేస్తే గానీ పెన్షన్ రాని బ్రతుకులా మనవి?'

' అబ్బా... ఈ రూల్స్ గురించి తెలిసిందే కదా!!
ఇన్నేళ్లు గవర్నమెంట్ జాబ్ వెలగబెట్టాం..
ఆమాత్రం సహనం ఉండొద్దా ఏంటి?
సరేగానీ చిత్రా, ఏంటే విశేషాలు?
అంత అర్జెంట్ పని ఏంటో ఇవాళ...'

'అదేం లేదే...
షాపింగ్ కి వెళ్తున్నా. కొన్ని బుక్స్ కొనుక్కోవాలి. నెక్స్ట్ వీక్లో మా నాని గాడి బర్త్డే.  ప్రతి సంవత్సరం ఒక బుక్ ప్రెసెంట్ చేస్తాను. నీకు తెలుసు కదవే.
ఈ మధ్య నాకూ పొద్దుపోవడంలేదు.
మన ట్రెండుకు తగిన పాత పుస్తకాలు దొరుకుతాయేమోనని కోటి సండే మార్కెట్ కి వెళ్తున్నా..'

'వామ్మో... నీకు పుస్తకాలు చదివే ఓపిక కూడానా? నాకైతే ఈ గని గాడు ఊపిరి ఆడనివ్వడంలేదు. అదేవే మా రెండో అమ్మాయి పిల్లాడు.
ఇంతకీ ఎప్పుడొస్తాడు మీ నాని?
పెళ్లి అయినప్పటినుంచి పత్తా లేకుండా పోయాడు? వెదవఖానా'

'అదేం లేదు వే....
వాడూ బిజీలో ఉన్నాడు! ఇప్పుడే కదా ప్రపంచాన్ని ఈదడం స్టార్ట్ చేసాడు.
ఢిల్లీలో ఫ్లాట్ కొంటున్నాడు.
అక్కడే సెటిల్ అవుతున్నాడు'

'అదేంటే?
మరి నువ్వొక్కదానివే ఇక్కడ ఎలా?
సంవత్సరం తర్వాత ఇక్కడే ఏదో కంపెనీలో జాబ్ చూస్కుంటా అన్నాడాని చెప్పావు...
కోడలు కూడా సాఫ్ట్ వేరే కదే?
హైదరాబాదులో లేని ఉద్యోగాలా??
సంపాదించలేని జీతాలా??'

'ఎమోలే! రాజీ...
నాకు ఈ సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగాల గురించి తెలీదు.
వాడికి మాత్రం ఇక్కడ ఉండాలని ఉండదా ఏంటి?
అంతకు కాకపోతే నేనే అక్కడ ఉండిపోతా...
ఎప్పుడూ పిలుస్తూనే ఉంటాడు పాపం.
నేనే వెళ్లడం లేదు.'

'నాకొక డౌటు..
ఎప్పుడూ పుస్తకమే గిఫ్ట్ గా ఇస్తావు.
ఎందుకో? తెలుసుకోవచ్చా మేడం?'

'అదేం లేదు వే. ఏదో నా జ్ఞాపకంగా అంతే!
నేను వాడితో లేకపోయినా వాడు ఈ పుస్తకాల్లో... ఇందులో తెలుసుకునే నాలెడ్జ్ లో అయినా నన్ను చూసుకుంటాడని. అమ్మగా ఆప్యాయతతో చేసిన సంతకంతో ఉన్న బుక్స్ వాడి జీవితానికి ఏదొరకంగా ఉపయోగపడతాయేమో అని అంతే!
ఇంకేం ఇవ్వగలను వాడికి?
వాళ్ల నాన్న పోయినప్పటినుంచీ వాణ్ణీ ఈ స్థాయికి తీసుకు రావడానికే నా జీవితం అంతా అయిపోయింది'

'డోంట్ గో మాడ్ బేబీ!
నా మూడ్ మార్చమాకు.
సెంటిమెంట్లు పక్కన బెట్టి, ముందు షాపింగ్ కి వెళ్లమ్మా.... బుజ్జి...
జాగ్రత్త! అసలే ట్రాఫిక్ ఎక్కువ ఈ టైంలో...'

అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది రాజీ. ఫోన్లో స్క్రీన్ సేవర్ గా మనవడు 'గని' ఫోటో చూస్తూ ఏడుస్తోంది.

ఆరోజు గని రెండో పుట్టినరోజు. ఇంట్లో అందరూ ఫంక్షన్ హాల్ కి వెళ్లారు. రాజీ మాత్రం కొడలితో మనస్పర్థల వల్ల వెళ్ళలేదు. కొడుకు కూడా పెద్దగా బలవంతపెట్టలేదు రమ్మని.

* * *

మనసులో ఏవో ఆలోచనలు, అంతర్మధనంతో ఆక్టివా తీసి కోటీ బయలుదేరింది చిత్ర.

ఏంటి నా బ్రతుకు?
ఎందుకు ఇలా ఏకాకిలా ఉన్నాను?
దీనిబదులు చావడం మేలు..
అసలు బ్రతికి ఇంకేం ఉద్ధరించాలి?
నేనెందుకు బ్రతకాలి అసలు???

ఆ రాజీ చూడు.. ఎంత హ్యాపీగా ఉందో...పిల్లా జల్లా మనవళ్లతో....
ఏ పాపం చేసుంటానో నేను?
నిజమే! ఏదో చేసే ఉంటాను.
లేకపోతే ఈ ఖర్మ ఎందుకు నాకు?
అయినా నానీ కోసం ఏడవడం తప్పా?
కన్న కొడుకును తేరిపారా చూడాలి అనుకోవడం కూడా తప్పేనా??
ఏమో... నాదే తప్పు అనుకుంటాను.
అవును... నాదే తప్పు.#%^##!!?!
అసలు ఎవరిమీదా ఆశలు పెట్టుకోకుండా ఒక్కదాన్నే బ్రతకాలి.
హుందాగా... దర్జాగా... బ్రతికి చూపించాలి. 
బ్రతికి ఎవరికి చూపించాలి?
చూపించి ఏం సాధించాలి?
నా నానీ కోసం... బ్రతకాలి...
అయినా ఎందుకో..
నా నానీ కోసం ప్రాణం పీకుతోంది.
వాడు సంవత్సరం లో ఒక్కసారి కూడా రాలేదు.
ఏమో.. వాడికి ఎన్ని కష్టాలున్నాయో?!
పాపం వాడు... అమ్మను వదిలి దూరంగా ఎలా ఉన్నాడో ఎంటో..
ఒట్టి అమాయకుడు.
ఎలాగూ వారం రోజుల్లో నేనే వెళుతున్నా కదా సర్ప్రైజ్ గా...

హమ్మయ్య... కోటీ వచ్చేసింది....
ఫుట్పాతులన్నీ పుస్తకాల పరిమళాలతో అలంకరించబడి ఉన్నాయి.
నేనే ఏ పరిమళం లేకుండా మడిచి పడేసిన పేపర్ ఉండలాగా ఉన్నాను...

ఫుట్పాత్ వెనుక ఉన్న పబ్లిషింగ్ హౌస్ లోకివెళ్లింది చిత్ర.

***

'రండి మేడం.. ఎలా ఉన్నారు? మీరు చెప్పిన బుక్ తెప్పించామండి. ఎంతో కష్టపడితే కానీ దొరకలేదండీ నమ్ముతారో లేదో '

'చాలా థ్యాంక్స్ అండి. దీనికి రివ్యూస్ బావున్నాయి అంట కదా? ఆన్లైన్లో కూడా దొరకడం లేదంట కదా. మా ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది ట్రై చేశారు'

' మరి 'పాలో కోయిలో అంటే మాటలా?  ప్రపంచంలో హాట్ కేకుల్లా అమ్ముడుబోతున్న పుస్తకం అది. కానీ మీకోకటి చెప్పనా? మన తెలుగు రచయిత 'త్రిపురనేని గోపిచంద్' సేమ్ టు సేమ్ ఇదే థీమ్ తో ఎప్పుడో 60 ఏళ్ల ముందే రాశాడండి ఇలాంటి బుక్. ఇదిగో ఇది కూడా చూడండి'

'ఓహ్... అవునా. ఎంతైనా మనోళ్లు చాలా అడ్వాన్స్ గా ఉన్నారే. థాంక్స్ అండి. ఇంక బయలుదేరతాను'

'నమస్తే మేడం'

***

అప్పట్లో చిత్ర పుస్తకాల పురుగు. పుస్తకాలే ఆమె ఒంటరి జీవితాన్ని నడిపించాయి. ఎన్నో కష్టనష్టాలను ఓర్చి ఈ స్థాయికి రావడానికి పరోక్షంగా ఈ అక్షరాలే కారణం. ప్రపంచాన్ని, దాని పార్శ్వాలను తన జీవితంలో దగ్గరగా అనుభవించింది. జీవితానుభవంలో పుస్తకాలు నేర్పించిన అక్షర జ్ఞానమే చిత్రను ఇంకా నడిపిస్తూనే ఉంది.

చిత్ర అలా ఫుట్పాత్ పై ఉన్న పుస్తకాలు చూస్తూ నడుస్తూఉంది. సడెన్ గా ఒక పుస్తకం చిత్రని జ్ఞాపకాల వలయంలో బంధించింది. వెంటనే దాన్ని అందుకొని పేపర్ తిప్పింది. ఒక్క క్షణం చిత్ర నిర్ఘాంతపోయింది. మొహంలో చుక్క నీరులేదు. పుస్తకం జారి పడిపోయింది. ఆమె మాత్రం ఇంకా పడిపోలేదు.

ఆ పుస్తకం మొదటి పేజీలో ఉన్న సంతకం తనదే! రెండేళ్ల క్రితం నాని బర్త్ డే కి గిఫ్ట్ గా ఇచ్చిన బుక్ బుచ్చిబాబు రాసిన - చివరకు మిగిలేది.....
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...