మనసు లేక...

కన్నీటిని సిరాగా పోద్ద్దామంటే;
చీకటిని రాత్రి మెత్తగా హత్తుకుంది!
కన్నీటిని వదిలి కౌగిలించుకోమంది!!

వేదన్ని కాగితాల్లో రాద్దామంటే;
వెన్నెల తెర వింతగా విస్తరించింది!
వేదన్ని వెలుగులో వదిలేయమంది!!

బాధల్ని అక్షరాల్లో బంధిద్దామంటే;
మంచుపొర చల్లగా అలుముకుంది!
బాధల్ని తుషారంలో తుంచేయమంది!!

అక్షరాలే దొరక్క
రాతికలాన్నే మోస్తూ
అసలు మనసే లేని నేను
బ్రతికున్న శవమై పరిగెడుతున్నా!
నల్లటి నా నీడపై నేనే సవారీ చేస్తున్నా!!

19/12/2013

6 comments:

  1. మీకేల ఇంత వేదనా, నిరాశా నిట్టూర్పులు..
    చెరగనీయకండి పెదవులపై నవ్వుదొంతరలు

    ReplyDelete
    Replies
    1. ఎప్పుడూ నవ్వితే.. పిచ్చోడనుకుంతారేమో...

      Delete
  2. కవిత మొత్తంగా బాగుంది. వేదన కాస్త ఎక్కువగానే ఉంది

    ReplyDelete
    Replies
    1. మీ కామెంట్ మాత్రం చాలా బాగుంది. త్యాంక్యు! :-)

      Delete
  3. మనసు ఉంది కాబట్టే ఇంత అందంగా రాయగలిగారు

    ReplyDelete
    Replies
    1. అవునేమో! నాకు ఇంకా సందేహమే యోహాంత్... థాంక్స్!!

      Delete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...