నేను నిద్రపోయాక నువ్వు రహస్యంగానా నుదిటిపై ముద్దుపెట్టినీ ప్రేమతో నా అమాయకత్వాన్ని ఒక్కసారి సరిపోల్చుకొనిమళ్ళీ చీకటిలోకి వెళ్ళిపోయేదానివి గుర్తుందా?నీకోసం ఎదురుచూసే జాబిలై నేనూనన్ను చుట్టేసే చీకటై నీవూమెళకువలో నీ ప్రేమను పొందడానికి నిద్రనటిస్తూ నేనూనిద్రలో నాకు ప్రేమను తెలుపుకోవాలని వచ్చివెళ్తూ నీవూఅలా ఎన్నెన్ని శరత్కాలపు వెన్నెల్లలోవిరహాన్ని కర్కశంగా కసిరేస్తూ గడిపేశామో కదా?ప్రేమ పరిమళం నిండిన నీ శ్వాసల్లోనేను మత్తెక్కిన తుమ్మెదై పరవశించడంఉత్తేజమైన నా ముఖంలోనువ్వు ఎప్పుడో పోగొట్టుకున్న నవ్వును వెతుక్కోవడందారితప్పిన పిల్లల్లా ఒకర్నొకరం ఆసరా చేసుకొనిజీవితాన్ని భారంగానో దూరంగానోఒకింత బాధతో మధురంగానే బంధాన్ని ముడివేసుకోవడంఇదే కదా ప్రేమైక జీవితానికి సార్థకత సారస్వతమూనూ...
తామసీ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
అత్యంత రమ్యం మీ జ్ఞాపకకాలు
ReplyDeleteమీ ఈ కవితకు
ReplyDeleteకమనీయ భావాలకు
సజల నయనాలతో అభినందనలు
ఇంతకు మించి ఏమీ రాయలేను..
పరిపక్వం చెందిన ప్రేమ
ReplyDeleteమధురం ఈ ప్రేమకావ్యం.
ReplyDelete