భూమి చుట్టూ చంద్రుడొక చుట్టేసి, అలిసిపోయే కాలానికి
నువు రక్తం స్రవిస్తావ్...
మది మూలల్లో మభ్యపెడుతున్న భావాలను
సభ్య సమాజం ఏమంటుందనో ఆ రక్తంలో త్యజిస్తావ్...
ఎప్పుడూ ఎవడోఒకడు కాపలా కాస్తున్నా
ఎప్పుడూ వందల దృశ్య భాణలు గుచ్చుకుంటున్నా
తలవంచుకునే అన్నీ భరిస్తావ్...
అమాయకపు కన్నీటి బొట్టులో
మహా భావ సంద్రాన్నే నిక్షిప్తం చేస్తావ్...
మనసెక్కడ బయట పడుతుందేమోనని పైట సర్దుకుంటావ్..
నచ్చిన వారందరికీ నవ్వుతూ శెలవు చెప్పి
నడిచెళ్ళాక కుమిలి కుమిలి ఏడుస్తావ్...
జీవితానికి ఈ బాధలే రంగులద్దుతాయనీ
కొత్త లోకాలకెళ్ళినా రెండ్రోజులకు పాతవౌతాయని
సూక్ష్మం లోనే గొప్ప ప్రవచనాలను వెతుక్కుంటావ్...
అంతలోనే చంద్రుడు ఇంకో చుట్టు తిరిగాడు.
మళ్ళీ స్రవించు.
మోనొపాజ్ ఇంకా మైళ్ళ దూరంలో ఉంది.
No comments:
Post a Comment