ఆహ్లాదం
పంచిన ఓ బాల్యమా! మళ్ళీ తిరిగిరావా
మది
భావాల హోరును హాయిగా ఆస్వాదించేందుకు
వెంటనడిచే
ఓ కాలమా! మరుపు మంత్రం చెప్పవా
మనసు
మోయలేని భారాన్ని దింపుకొనేందుకు.
వెంటాడి
వేధించే ఓ విధీ! ఒక ఇంద్రజాలం చేయవా
కనులు
చూడలేని కాంతిలో కాలిపోయేందుకు
కడదాకా
కలిసుండే ఓ నీడా! ఇకనైనా అలసిపోవా
వేదనతో
పాటూ మోస్తున్ననన్నూ సమాధిచేసేందుకు
వెన్నెల
పూయించే ఓ జాబిలీ! ప్రతిరొజూ పున్నమైరావా
కుమిలి
వాడిపోయిన ఎద కలువలు విరబూసేందుకు
ఉరుము
విదిల్చే ఓ వర్షమా! వేగంగా ఇటు వురకవా
ఉప్పెనై
ఎగసిపడుతున్న కన్నీటి ధారను దాచేందుకు
12/12/2013
మీ పాతకవితలకి ఇప్పటి వాటికి ఏదో వ్యత్యాసం విష్వక్సేనగారు....చాల బాగుంది కవిత పెయింటింగ్ కూడా.
ReplyDeleteమార్పు అనివార్యం! పద్మా గారు
Delete